احتمالا این گزاره طنز را شنیده‌اید که می‌گوید مهمترین عامل طلاق ازدواج است.
باید باور کنیم که این روزها مهمترین عامل کرونا افراد مبتلا به کرونا هستند که به اختصار به ایشان زین پس محترمانه می‌گوییم "کرونایی"
و اما چه کنیم این مهمترین عامل را محدود کنیم؟
🔻در ابتدا یک داستان واقعی را باهم مرور می‌کنیم:
📚 آقا بهادر قصه ما کارگر است. آقا بهادر اندوخته مالی ندارد و به اصطلاح با حقوق همان روز زندگی آن روز را می‌گذارند(روزمزد)، او در محل ایکس به شغل شریف کارگری یا خدمت مشغول است.(شما بخوانید مستخدم، کارگر کارخانه، سرایدار، کارگر یک سوپرمارکت، راننده تاکسی، اسنپ و ...)
بهادر به صورت اتفاقی متوجه علائمی از کرونا در خود می‌شود.
او طی یک آزمایش در بیمارستان یا با مرور اخبار مطمئن می‌شود کرونا دارد. اما کرونای او از جنس عموم کروناهاست یعنی علائم خفیف و ای‌بسا گذرا.
بعد از تأیید نهایی، متصدی بیمارستان به وی پیشنهاد می‌دهد بهتر است در بیمارستان نمانید(چون جا کم است) و آقا بهادر مخیر است در خانه قرنطینه شود یا در بیمارستان. هر دو راه یک نتیجه دارد: او حداقل ٣ هفته نمی‌تواند سر کار برود! و این در دودوتا چهارتای دنیا یعنی نون نداری واسه شب بخوری.
در نتیجه او راه سوم را اختیار می‌کند، یعنی حضور سر کار و پنهان کردن بیماری! وقتی هم همکاران از اون میپرسند سرفه‌ها برای چیست؟ سرماخوردگی ساده یا آنفلونزا!
و ادامه تلخ داستان را احتمالا متوجه شده‌اید: انتقال کرونا به دیگران.
✅ راه حل:
حکومت موظف است در بحران کرونا از اقشار مختلف درگیر و آسیب پذیر حمایت نرم یا سخت انجام دهد. حمایت‌های نرم از قبیل کاهش مالیات برخی اصناف گرفته تا حمایت‌های سخت همچون کمک مستقیم ریالی. احتمالا نه در اصلش بلکه صرفاً در چگونگی وقوع این حمایت‌ها اختلاف باشد.
❓ اما قدر متیقن و بدون دعوای این ماجرا چیست؟ از منظر نگارنده حمایت حداکثری از خود "کروناییها"
آنها به دلیلی مبتلا شده‌اند و در حال حاضر میان میلیون‌ها زندگی مختل حتما زندگی این قریب به ٤٧ هزار نفر(در زمان مکتوب شدن این نوشته) کاملاً قفل! شده است. آنها دستشان از همه جهت بسته است و به قولی زمین‌گیر شده‌اند.(که در ادبیات دینی این زمینگیری معادل‌هایی دارد که به علت سوءبرداشت احتمالی ذکر نمی‌کنیم)
حکومت موظف است از هر تدبیری استفاده کند تا افرادی که به صورت قطعی "کرونایی" هستند در خانه یا بیمارستان قرنطینه واقعی شوند.
مهمترین این تدبیرها حذف عامل خروج از قرنطینه، یعنی احتمالا حضور بیرونی جهت کسب معاش است.
🔅 حاکمیت باید در طول دوره درمان از میان کروناییها آن‌هایی که قوام مالی خانواده به ایشان وابسته بوده را به شیوه‌های مختلف حمایت سپس بر این حمایت نظارت کند.
🖊 چند شیوه تلفیقی حمایتی نظارتی را باهم مرور می‌کنیم:
• تأمین مقدار حداقلی درآمد یک ماه یک کرونایی در طول دوره درمان(حدود ١ ماه)
• صفر شدن (به معنای واقعی) هزینه درمان در منزل یا بیمارستان
• تأمین مایحتاج خانواده یا خود کرونایی به وسیله ارجاع این موارد به گروه‌های جهادی مرتبط جهت ارسال مایحتاج به درب منزل
• بررسی قطعی قرنطینه بودن ایشان با استفاده از ابزارهای موجود همچون ثبت مکان در برنامه‌های خاص موبایلی تمهید شده، گجت‌های قابل نصب بر بدن نشان‌دهنده موقعیت مکانی، نصب دوربین موقت درب منزل!
• ارجاع این فرآیند و قرنطینه به افراد محلی (خصوصاً قابل پیاده‌سازی در روستاها و شهرستان‌ها) با توافق و تخصیص هزینه اندک.
• اعلان نیمه عمومی کرونایی شدن یک کرونایی به اطرافیان و محل کار و نتیجتاً قرارگیری وی در یک حصر ناخواسته مردمی
• ممنوعیت تخلیه منازل استیجاری و حتی محل کسب کروناییها به مدت حداقل ٢ ماه پس از تأیید ابتلا
• عدم دریافت حق بیمه کرونایی توسط دولت از کارفرمای وی
• مرخصی حداقل یک ماهه با حقوق برای کارمندان دولتی و شبه دولتی
• ارسال روانشناس و روانپزشک یا روحانی در مدت بیماری (یا مشاوره تلفنی)
• تست کرونای رایگان و سریع خانواده فرد مبتلی
• ممنوعیت اخراج از محل کار توسط کارفرمایان کروناییها تا مدت زمان معینی
این نوشته درصدد طرح مسئله اولیه بوده و تدوین جامع و مانع علمی را به متخصصین امر می‌سپارد، لازم به تذکر نیست که این طرح اساساً بار مالی جدی‌ای در مقایسه با طرح‌های پرهزینه مشابه ندارد.(شبیه به بسته ٦٠٠ میلیارد تومانی اعلامی حمایتی دولت از افراد بدون محل درآمد مشخص)
ضمناً این بسته پیشنهادی صرفاً برای عزیزانی است که درمان می‌شوند و بسته پیشنهادی برای خانواده‌های متوفی حتماً باید ویژه‌تر و جدی‌تر باشد.
باید باور کنیم که کرونا جدی است و باید برایش هزینه و اندیشه کرد.
🖋 #علی_اکبر | مدیرعامل "مدرسه اسلامی کار و کسب حرکت"
#کاسب_تنها_نیست
#کرونای_جدی
#راهکارهای_کرونایی
