کار و کسب اسلامی از سه مفهوم کار و کسب و اسلام تشکیل شده است. در نگاه اولیه ذاتی کار و کسب اسلامی هر یک از این کلمات است یعنی اگر کسب باشد ولی کار و اسلام نباشد یا کار باشد ولی کسب و اسلام نباشد یا بر عکس، در این صورت دیگر کار و کسب اسلامی نخواهیم داشت ولی به نظرم ذاتی کار و کسب اسلامی فراتر از این موارد است زیرا هر امری که اضافه به اسلام شود می بایست برای عملی شدن هدایت های اسلام، اقدامی انجام دهد. لذا نمی توان ادعا کرد که عرصه ای مانند کار و کسب یا رسانه و یا ... اسلامی است ولی برای برنامه های عملی اسلام، اقدامی انجام نمی دهد. 
من کار و کسب اسلامی را مندمج در مفهوم اسلامی بودن آن می دانم. کار و کسبی اسلامی است که بتواند اسلام را به معنای واقعیش محقق کند. یعنی کار و کسب خودش هیچگونه اصالتی ندارد. اگر کار و کسبی پیدا کردید که در آن عقود شرعی و آداب اخلاقی رعایت شود اما در محقق کردن اسلام، فعالیتی انجام ندهد، این کار و کسب، ظاهرا اسلامی است. همچنین اگر کار و کسبی به خاطر پرداختن به ذاتی کار و کسب اسلامی، یعنی محقق کردن اسلام در جامعه، قدم بردارد ولی به خاطر تزاحمات نتواند تمام عقود شرعی و آداب اخلاقی را در کار و کسب رعایت کند، می توان ادعا کرد کار و کسب او واقعا اسلامی است؛ اگر چه ظاهری اسلامی نداشته باشد. 
لازم است تذکر داده شود، هر کار و کسبی که دغدغه اسلامی بودن دارد می بایست ماموریت ویژه ای برای تحقق اسلام، تعریف کند و اگر این کار را نکند دل خودش را باید به عرضیات کار و کسب اسلامی خوش کند.

🖋 #سید_حجت_شریعتمداری | عضو هسته تحقیقاتی کار و کسب اسلامی

#چیستی_کاروکسب_اسلامی